ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΗΚΗ

Κάποιοι μακρινοί συγγενείς,που γνώριζαν ότι είχε αποβιώσει,
θέλησαν να επιμεληθούν της δημοσιεύσεως της διαθήκης.
Bρήκαν,μετά από καιρό,μόνο ένα σημείωμα-που θεώρησαν πως ήταν διαθήκη-το οποίο έγραφε:

"Λυπάμαι εάν-όσο ζούσα-στενοχώρησα,αθέλητα,οιονδήποτε.
Εάν,τυχόν,συνέβη αυτό - χωρίς να έχω τέτοια πρόθεση
(αφού ποτέ δεν σκόπευσα τίποτε παραπάνω από περίπου ενός μηνός αναψυχή,άλλο εάν - παρασυρθείς, από την μέθη και τις απολαύσεις του ταξιδιού - τον υπερέβην)-ενδεχομένως να οφειλόταν(πέραν της απειρίας και του "νεανικού ενθουσιασμού")στην εντιμότητά μου.
Έτσι κι αλλιώς(αν και χωρίς λόγο),μοιράστηκε η πίκρα.
Ανεξαρτήτως των προαναφερομένων,όσοι είχαν-εν ζωή-την
εκτίμηση και την αγάπη μου,συνεχίζουν να την έχουν
και όχι μόνο γιατί,ούτως ή άλλως,ο αποβιώσας δεν μπορεί
να αλλάξει γνώμη,αλλά γιατί - και αν είχα
επιλέξει παράταση ζωής - δεν θα άλλαζα επιπόλαια τη
γνώμη μου,παρασυρόμενος από την τεχνητή ροή των ποταμών,
άλλοτε προς τη μια κι άλλοτε προς την άλλη κατεύθυνση,ή
-αλλιώς-σε μια διαρκή εναλλαγή φωτός και σκότους".


Μαζί,με το σημείωμα αυτό,υπήρχε κι άλλο ένα,
στο οποίο ήταν γραμμένο ένα ποίημα-όχι από
τα συνήθως προβαλλόμενα-του Κ.Π.Καβάφη:

Εις το επίνειον

Νέος,είκοσι οκτώ ετών,με πλοίον τήνιον
έφθασε εις τούτο το συριακόν επίνειον
ο Έμης, με την πρόθεσι να μάθει μυροπώλης.
Όμως αρρώστησε εις τον πλουν.Και μόλις
απεβιβάσθη, πέθανε. Η ταφή του,πτωχοτάτη,
έγιν’ εδώ. Ολίγες ώρες πριν πεθάνει,κάτι
ψιθύρισε για “οικίαν”,για “πολύ γέροντας γονείς”.
Μα ποιοι ήσαν τούτοι δεν εγνώριζε κανείς,
μήτε ποια η πατρίς του μες στο μέγα πανελλήνιον.
Καλλίτερα. Γιατί έτσι ενώ
κείται νεκρός σ’ αυτό το επίνειον,
θα τον ελπίζουν πάντα οι γονείς του ζωντανό.

ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ(ΧΩΡΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΩΝ)

Επειδή,για να επέλθει ο θάνατος,δεν αρκεί η
νεκροφάνεια,αλλά απαιτείται η βεβαιότητα
για την επέλευσή του κι όλες
οι λοιπές διαδικασίες(τελετές κλπ)...

Έτσι κι εγώ-ως ενθυμήματα,αφορώντα
μόνο σ΄εμένα και σε κανέναν άλλον-αφήνω
τα ακόλουθα ποιήματα:
----------------------------------------------------------------

Μανόλης Αναγνωστάκης,Επιτύμβιον
(Από την συλλογή Ο Στόχος -1970)


Πέθανες - κι έγινες και συ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θα 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.



Μανόλης Αναγνωστάκης, "Προσχέδιο δοκιμίου πολιτικής αγωγής", Τα ποιήματα. 1941 - 1971.
ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Οι τσαγκαράδες να φτιάσουν όπως πάντα γερά παπούτσια
Οι εκπαιδευτικοί να συμμορφώνονται με το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου
Οι τροχονόμοι να σημειώνουν με σχολαστικότητα τις παραβάσεις
Οι εφοπλιστές να καθελκύουν διαρκώς νέα σκάφη
Οι καταστηματάρχες ν' ανοίγουν και να κλείνουν σύμφωνα με το εκάστοτε ωράριο
Οι εργάτες να συμβάλλουν ευσυνείδητα στην άνοδο του επιπέδου παραγωγής
Οι αγρότες να συμβάλλουν ευσυνείδητα στην κάθοδο του επιπέδου καταναλώσεως
Οι φοιτητές να μιμούνται τους δασκάλους τους και να μην πολιτικολογούν
Οι ποδοσφαιριστές να μη δωροδοκούνται πέραν ενός λογικού ορίου
Οι δικαστές να κρίνουν κατά συνείδησιν και εκτάκτως μόνον, κατ' επιταγήν
Ο τύπος να μη γράφει ό,τι πιθανόν να εμβάλλει εις ανησυχίαν τους φορτοεκφορτωτάς
Οι ποιητές όπως πάντα να γράφουν ωραία ποιήματα.

Σημ.: Πρόκειται περί προσχεδίου, ως ο τίτλος, και προσφέρεται εις ελευθέραν δημοσίαν συζήτησιν. Μετά τας ακουσθησομένας απόψεις θα γίνει τελική επεξεργασία υπό ομάδος εγκρίτων Ποιητών και θα παραδοθεί εις το κοινό προς γνώσιν και αναμόρφωσιν.

--------------------------------------------------------------------

* Επειδή θέλω από τον εαυτό μου και μόνο να στερήσω τη δυνατότητα ν΄αποστείλει
σχόλιο,γι΄αυτό και δεν προβλέπεται τέτοια δυνατότητα στο παρόν Post.
Aυτονοήτως,δεν θα γράψω και κανένα άλλο σχόλιο οπουδήποτε(είτε υπό άλλο
Post του παρόντος ημερολογίου,είτε σε άλλο ημερολόγιο).

THE (ΟΤΗΕR) END

Το συγκεκριμένο διαδικτυακό ημερολόγιο
αποφασίστηκε-κατόπιν της ιδίας
(δηλαδή,κατόπιν καμίας ωρίμου)
σκέψεως,με την οποία άρχισε να γράφεται-
ότι πρέπει να διακόψει τη ροή του,
τουλάχιστον όπως εμφανιζόταν μέχρι τώρα.
Περιηγούμενος στο διαδίκτυο, είδα ότι
άλλοι γράφουν πολύ καλύτερα από εμένα,
είναι νεώτεροι σε ιδέες και έχουν,
αναμφίβολα,εν γένει περισσότερες ικανότητες.
Εξάλλου,νιώθω ότι με αποσπά
(διανοητικά και συναισθηματικά)
από αυτά που θα έπρεπε,μάλλον πρωτίστως,
να με απασχολούν-επαγγελματικά και οικογενειακά.
Ο μόνος λόγος που δεν το καταστρέφω
είναι γιατί δεν μου αρέσει να νιώθω
ότι έσβησα με "delete"τις αναμνήσεις μου
και επειδή φοβάμαι μήπως αλλάξω γνώμη,
καθότι-όπως έχω ήδη εκθέσει-είμαι μονίμως
"με το ένα πόδι στην επιθυμία και το
άλλο στην παραίτηση".

Ευχαριστώ όλους εκείνους(όσοι διάβασαν ή
σχολίασαν)που έκαναν μια καλή ή και κακή σκέψη,
ή έκαναν κάποιο σχόλιο(όποιο κι αν ήταν αυτό).
Ταυτοχρόνως,ενόσω διακόπτεται η ημερολογιακή γραφή,
σταματώ και την αποστολή σχολίων σε άλλους.
Είστε όλοι μέσα στην καρδιά μου,θα σας διαβάζω
-όποτε μπορώ- και θα σας σκέφτομαι.

Brilliant - Segolen Royal

Δεν αναφέρομαι στο πρόσωπο της εξουσίας,αλλά στην καθαρότητα του προσώπου
και στο λαμπερό χαμόγελο και των ματιών,κατά την απεικόνιση σε φωτογραφίες,
της συγκεκριμένης υποψήφιας για το προεδρικό αξίωμα στη Γαλλία.
Δεν με ενδιαφέρει,εν προκειμένω,η πολιτική,οι θέσεις και οι αντιθέσεις της,
αλλά το χαρούμενο συναίσθημα,χωρίς να ξέρω αν θα διατηρηθεί επί μακρόν,όπως
επί μακρόν δεν διατήρησα τη φωτογραφία της,διότι, εκείνο που - εδώ - θέλω να
επισημάνω,είναι η ανάμνηση του συναισθήματος και όχι η διαρκής εικόνα του.

Να΄σαι καλά Θωμά

Μια και φαίνεται να μελαγχολήσαμε λίγο,
ας είναι το χαμόγελο του Θωμά ένα ζεστό
καταφύγιο για την ψυχή μας απόψε.
Eπρόκειτο,για το χαμόγελο του Τομ,από
τους Τομ και Τζέρρυ,που έμεινε η ανάμνησή
του,αφού το πήρε κι έφυγε για να κοιμηθεί
μαζί με την παρέα του.

Σιωπή

Ίσως και να΄ναι η σιωπή
ό,τι καλύτερο θα΄χες να κάνεις
αντί να αδολεσχείς, πιστεύοντας
πως έχει κάποιο νόημα,
ενώ ασήμαντος στου σύμπαντος
τον χώρο είσαι και μικρός
για να να φιλοσοφείς και
ως κήνσορας να κρίνεις,ακόμη
κι όταν υποτίθεται ότι,απλώς,
κάνεις ασκήσεις ύφους.
Τον εαυτό σου να οικτίρεις μόνο,
που τη ζωή σαν θεωρία
αντιμετωπίζει και όχι,
όπως οι άλλοι, σαν πηγής νερό
τρεχούμενο,που η δροσιά του
σβήνει σταδιακά την δίψα.